Organisaties als Sneeuwsport Vlaanderen zijn belangrijk voor het promoten van de ski- en snowboardsport, in al zijn aspecten en disciplines. Ook is de vereniging een onmisbare mentor voor aanstormend talent. Wij laten twee veelbelovende jonge dames graag te woord.

Julie De Leeuw

• Geboren op 11 september 2001 (nine-eleven)
• Onafgebroken Belgisch kampioene Reuzenslalom U14 sinds 2012, algemeen miniemenkampioene Reuzenslalom 2012, 2014 en 2015 (t/m U16)
• Elite Belgisch Team, geselecteerd om België te vertegenwoordigen op FIS-kinderskiwedstrijden in het buitenland

Wanneer en hoe ben je begonnen? Wanneer heb je de klik gemaakt?

Julie: “In 2005 ging ik voor de eerste keer met mijn ouders mee. Ik was toen 3,5 jaar en had voor we vertrokken wat skiles gevolgd op Ice Mountain. Het jaar daarop, in 2006, werd ik op aanraden van de mensen van Ice Mountain lid van de miniclub. Als ik zag wat de kinderen van het racing team allemaal konden, zoals een Marjolein Decroix, wilde ik dat ook. In 2007 werd ik zelf lid van het racing team en dat ben ik nu nog steeds.”

Van welke mogelijkheden kon je in België gebruikmaken om van skiën je sport te maken?

“De eerste jaren betekenden voor mij en de meeste kinderen van de club vooral tweemaal per week indoor trainen, alle wintervakanties minstens een week naar de bergen en tijdens de zomervakantie nog een of twee weken op indoorstage. Vanaf mijn negen jaar kon ik instromen in een initiatief van Sneeuwsport Vlaanderen voor jonge Vlaamse skiërs met ambitie en talent. Samen met een aantal andere gedreven kinderen ging ik afgelopen jaar bijna 100 dagen naar de bergen!”

Hoe verloopt de combinatie sport en school?

“In Vlaanderen staat skiën niet op de lijst van topsporten, er bestaat dan ook geen topsportschool voor. In de lagere school was ik regelmatig afwezig, maar altijd in overleg met mijn leerkrachten en de directie van de school. De afgelopen twee jaar volgde ik ASO Latijn in Don Bosco in Zwijnaarde. Die school heeft mij altijd geholpen om de combinatie zo goed mogelijk te laten verlopen, maar gemakkelijk is het zeker niet.”

Hoe kwam je erop om als 13 jarige te verhuizen naar Oostenrijk?

“Er zijn daar enkele topsportscholen waar ik mijn passie zou kunnen combineren met een degelijke ASO-opleiding. Enkele Belgische jongeren gingen me al voor, Dries Van den Broecke en Sam Maes bijvoorbeeld. Afgelopen voorjaar deed ik mee aan de toelatingsproeven en ik werd geselecteerd! Ik ga mijn familie en vrienden absoluut missen, maar gelukkig is er internet en ik krijg er ongetwijfeld nieuwe vrienden bij. Uiteraard blijf ik ook lid van het nationale jeugdteam. Voor mij is dit een te mooie kans om te laten liggen!”

Waar zie je jezelf op 22-jarige leeftijd?

“Ik hoop regelmatig en met succes te kunnen deelnemen aan het Wereldbekercircuit en ik durf toch ook te dromen van een deelname aan de Olympische Winterspelen. Wie weet slaag ik er dan wel in om voor België een plaats in de top 15 of zelfs de top 10 te veroveren?!”

Loranne Smans

• Geboren op 30 oktober 1997
• 4 jaar leerlinge van de topsportschool snowboarden in Wilrijk
• 5de op wereldbeker Big Air in Turkije 2014, 7de op Wereldkampioenschappen Big Air 2015

Wanneer en hoe ben je begonnen? Wanneer heb je de klik gemaakt?

“Ik ski al van mijn drie jaar. Mijn vier jaar jongere broer Mattice ook, maar hij wisselde zijn skietjes al snel in voor een snowboard. Als oudere zus kon ik niet achterblijven, dus begon ik op tienjarige leeftijd mee te snowboarden. Na een jaar lessen, schreven we ons in voor de Freestyle Club van Snow Valley en in juli 2009 deden we ons eerste kamp. De twee daaropvolgende jaren deden Mattice en ik mee aan alle rookiekampen, tot mij werd voorgesteld om in het derde middelbaar in te stappen aan de topsportschool in Wilrijk.”

Wat zijn na vier jaar topsportschool je best momenten?

“Dankzij de federatie ben ik op zoveel verschillende mooie plaatsen geweest en heb ik gesnowboard in ’s werelds de beste parken! De eerste keer naar Amerika en Nieuw-Zeeland waren voor mij heel spannend. Andere momenten die me altijd zullen bijblijven, zijn mijn allereerste World Rookie Fest in Livigno in 2012, waar ik derde werd in mijn categorie, de World Cup Big Air voor dames in Istanbul vorig seizoen, waar ik als eerste meisje van de grote stelling afging en vijfde werd, en mijn eerste FIS Wereld Kampioenschappen Slope Style en Big Air.”

Nu zet je de grote stap naar de universiteit: hoe ga je dat combineren met topsport?

“Ik ga psychologie studeren aan de VUB. Ik weet nog niet goed waaraan ik me moet verwachten en vind het dus allemaal nog een beetje spannend. Ik weet dat ik mijn vakken en examens ga moeten spreiden en er langer over zal doen dan een gewone student. Gelukkig heb ik de voorbije vier jaar geleerd om mijn schoolwerk en sport te combineren. De leerstof zal volgend jaar wel veel zwaarder zijn, maar ik heb graag wat uitdaging dus ik zie dat helemaal zitten!”

Waar zie je jezelf op 22-jarige leeftijd?

“Ik hoop in 2018 de Olympische Spelen in Pyeongchang te halen en dit natuurlijk liefst met een mooi resultaat! Bijna alles wat ik nu doe staat in functie van die Spelen. Binnen dit en vijf jaar hoop ik al een mooi palmares te hebben met zeges op grote wedstrijden in de snowboardwereld. Maar het meest van al hoop ik dat ik kan zeggen dat de voorbije jaren de mooiste waren tot dan, dat ik nergens spijt van zal hebben en dat ik me kan blijven amuseren op mijn board!”

Je broer begint nu op topsportschool. Heb je nog goede raad?

“De raad die ik eender wie die instapt in de topsportschool kan meegeven, is dat je je sport supergraag moet doet en er alles voor over moet hebben. Durf dromen, kom uit voor je ambitie en geloof in je eigen kunnen. Wees niet te snel tevreden met jezelf, want als je ergens de beste in wil zijn, is er altijd ruimte voor verbetering. Ook een goede raad: train ook buiten de sneeuw. Ik ben op de topsportschool fysiek veel sterker geworden, wat me tijdens snowboardtrainingen en wedstrijden zowel op vlak van kracht als blessurepreventie al goed heeft geholpen.”

Tekst: Lode Nolf