Home Algemene info Splitboard

Splitboard

0
Splitboard
Splitboarden in Zweeds Lapland.

Het splitboard is momenteel voor de snowboarder die ver weg wil van de liften en platgetreden pistes, de meest aangewezen manier om zich te verplaatsen. Splitboard? Al wat je moet weten over splitboards, in dit artikel.

Ik weet niet hoe het met jou zit, hoe lang je reeds op een snowboard staat en of je dat snowboard al dan niet gebruikt om écht te freeriden in de backcountry. Wij herinneren ons echter de dagen waarin we op sneeuwschoenen met een snowboard op de rugzak gebonden urenlang door verse sneeuw klauterden. Fysisch loodzwaar werk en de skiërs die je vergezelden stonden neuspeuterend bovenaan de berg je op te wachten. In de afdaling probeerde je zo goed en kwaad als mogelijk die sneeuwschoenen in of op je rugzak weg te bergen. Bij elke rotatie die je inzette, kreeg je een extra swing door dat gewicht mee.


Toerski voor snowboarders

Daar heeft het splitboard gelukkig verandering in gebracht. Een splitboard is eigenlijk een snowboard dat je over de lengte van het board in twee delen kan splitsen. Vervolgens monteer je – net als de toerskiërs – stijgvellen en kun je netjes de berg oplopen. Je bindingen, die op een snowboard dwars gemonteerd staan, worden verwijderd en per deel van je splitboard geplaatst. Ben je aan het klimmen, dan is de hiel van de bindingen los. Eenmaal boven, verwijder je de stijgvellen en bindingen, zet je de twee helften van je splitboard opnieuw tegen elkaar, je plaatst de bindingen zoals ze horen te staan op een normaal snowboard en je kan aan de afdaling beginnen.

Splitboards - Eric Verbiest
Splitboards – Eric Verbiest
Korte geschiedenis

Splitboards maken zo komaf met het beperkte bereik dat je als snowboarder hebt om ver weg van pistes en liften echte grote lijnen te gaan rijden. Splitboarding draait al flink wat jaren mee. Brett ‘Cowboy’ Kobenik bracht reeds in 1991 een sort prototype van een splitboard naar Mark ‘Wally’ Wariakois, oprichter van Voile. Beiden verfijnden ze de idee en het design om reeds in 1994 de eerste “Do-it-yourself”-kit van Voile op de markt te brengen. Voor het eerst hadden snowboarders nu ook een eenvoudiger manier om backcountry-poeder te rijden.


Op een echte doorbraak – voor zover daar reeds sprake van kan zijn – was het echter nog wachten tot een aantal jaar geleden. Jeremy Jones had genoeg van helicopters en besloot om in zijn filmtrilogie – Deeper, Further, Higher – puur op mankracht de backcountry en de meest waanzinnige toppen te beklimmen. Dat heeft het splitboarden zeker een duw in de rug gegeven.

Ondertussen heeft zowat elke snowboardfabrikant minstens een splitboardmodel in het aanbod zitten. De afgelopen jaren werd het ontwerp en de efficiëntie van de splitboards ook aanzienlijk verbeterd. Waar de eerste modellen splitboard nog slappe, loodzware vodden waren, die zowel bergop als bergaf eigenlijk niet prettig reden, zijn de hedendaagse splitboards innovatieve en technische pareltjes. Carbon steekt de kop op en een aantal fabrikanten zoekt continue naar lichtere en meer performance manier om met bindingen om te gaan. Ook de boots worden tegenwoordig onder handen genomen. Speciale boots voor splitboards komen steeds vaker voor. Geen zin in softboots om te hiken? Dan zijn er ondertussen ook speciale bindingen voor je splitboard om met hardboots de natuur in te trekken.

  • Nadelen?
    Natuurlijk is het niet uitsluitend een goed-nieuwsshow. Splitboards en alle toebehoren (vellen, bindingen, stijgijzers, telescopische stokken) zijn behoorlijk duur. Met duizend euro kom je er meer dan waarschijnlijk niet.
  • Verder is de looptechniek iets wat je echt wel onder de knie moet krijgen. Met name krappe bochten op steile hellingen tijdens de beklimming zijn aanvankelijk een heuse beproefing. Sukkel je met die bochtentechniek, dan zal de klim onnodige veel energie kosten.
  • Ijzige passages en traverses zijn ook niet bepaald een pretje. Wacht vooral niet te lang om je stijgijzers/crampons te plaatsen.
  • En tot slot, is het niet steeds even eenvoudig om je board bovenaan de berg op een smalle richel in een sneeuwstorm terug in elkaar te knutselen. De bindingen zijn bevroren, je vellen vliegen in het rond, je board raakt niet meer in elkaar geklikt, je vingers bevriezen, … kleine tip: steek een klein, ruw borsteltje (iets waarmee je je nagels bijvoorbeeld proper maakt) in je rugzak. Daarmee kan je sneeuw en ijs snel uit je bindingen vegen.

Maar, zodra je de techniek van het splitboarden onder de knie hebt, openbaart er zich een heel andere witte wereld voor je. Geen gedoe aan liften, geen getrek voor de eerste lijnen, … rust, enkel verstoord door je ademhaling en het schuiven van je board over de sneeuw, en ongerepte landschappen voor jou alleen. Hoogtemeters die je zelf bedwongen hebt, smaken des te beter tijdens de afdaling.

EVE_8125