Wanneer we Les Diablerets binnenrijden, worden we onmiddellijk aangetrokken door de rust en authenticiteit van dit charmant Zwitsers bergdorpje. Die rust zal de volgende dagen in schril contrast staan met de overdreven drukte van een gemiddeld skistation.
Les Diablerets is letterlijk een grensgeval. Gelegen op de grens van de kantons Vaud en Wallis en op een boogscheut van het meer van Genève en het mondaine Gstaad, is Les Diablerets een centrum van avontuurlijk sporten. Geografisch gezien behoort Les Diablerets bij het westelijk deel van Berner Oberland. Maar ook hier weer balanceren we op de grens met de Walliser Alpen. Kort, we zitten hier in één van de grootste en hoogste bergmassieven in de Alpen. Tel daar nog een bergtop van pakweg 3000 meter, een gletsjer en een pak sneeuw bij en ons enthousiasme is meer dan terecht.
Vanuit het dorp heb je snel toegang tot drie skigebieden met een totaal van 125 kilometer pistes. De pistes zijn perfect onderhouden en zijn werkelijk voor elk wat wils. De drang om meteen de gletsjer op te trekken wordt netjes bedwongen en we besluiten, in afwachting van verse sneeuw en heerlijk weer, eerst de kleinere gebieden te ontdekken.
De oude lift vanuit het centrum van Les Diablerets naar het skigebied Isenau is schitterend. Authentieker dan dit ga je nergens in de Alpen nog terugvinden. Isenau is het ideale gebied voor beginnende liefhebbers. We rijden over voornamelijk blauwe pistes en razen even door het het funpark en de boardercross. Met 2120 meter is Floriettaz het hoogste punt van dit gebied. De rode piste, die je vanop Floriettaz terug in het centrum van het skigebied brengt, ligt er verlaten bij. Heerlijk hard gaan over verlaten pistes. De sleeplift brengt ons snel weer boven en zo racen we de vermoeidheid van de autorit uit de benen. Aan de andere kant van het dorp vinden we het volgende gebied, Meilleret. Zelfde recept hier: voornamelijk blauwe en rode pistes, géén volk aan de liften of op de pistes. We hebben de hele berg voor ons alleen. Helaas is de verbinding met Villars-Gryon gesloten. Niet erg, dat geeft ons meteen een reden om nog eens terug te komen. Onder de lift naar Meilleret merken we trouwens nog een heerlijke offpiste speeltuin die we op één van onze volgende trips zeker willen verkennen.
Duivelse speeltuin
We hebben het nu wel lang genoeg uitgesteld, maar deze keer wordt het tijd om naar Glacier 3000 te gaan. En wie kan ons daarbij beter vergezellen dan professioneel freerider Sven Mermod? Sven Mermod was in een vorig leven lid van het Dynastar Team en nam in die hoedanigheid deel aan de meest extreme skicompetities op deze planeet. Het woordje ‘free’ was voor Sven echter te belangrijk en daar paste competitie niet langer in. Films maken, fotoshoots en- gelukkig voor ons- freeride-amateurs begeleiden op zijn gletsjer, dat dan weer wel. De kabelbaan vanop Col du Pillon voert ons in twee etappes naar Sex Rouge (2971 meter). De weersomstandigheden waren niet super de afgelopen dagen en lawinegevaar loert om elke hoek. De afdaling die Sven in gedachten heeft, moeten we vroeg op de dag doen. En zo komt het dat wij om negen uur ‘s ochtends op bijna 3000 meter hoogte balanceren op een richel klaar om de diepte in te duiken. De afdaling naar Col du Pillon is steil, lang, technisch en bijzonder indrukwekkend. Badend in het zweet nemen we een uurtje later opnieuw de kabelbaan. We deden er trouwens goed aan dit vroeg in de ochtend te doen. Een paar uur later zal, onder de warmte van de zon, de halve flank naar beneden komen. Glacier 3000 biedt een prachtig uitzicht over de Alpen. We herkennen Mont Blanc, Dents du Midi, Jungfrau en Matterhorn en kijken uit op het dal van Derborence. Aan Quille du Diable staan we stil bij de legende die Les Diablerets kleurt. In de middeleeuwen stond deze plaats bekend als een gevaarlijke en vervloekte plaats waar de duivel heerste. Het bloemenverld (Tsanfleuron) werd geleidelijk omgevormd tot een onvruchtbare ijszee. Les Diablerets werd een toevluchtsoord voor heksen, duivels en geesten. De Quille du Diable, zo wil de legende, is een kegel uit het bowlingspel van de duivel. De duivel is verdwenen, maar om hier achter Sven te razen, kunnen we best wat van zijn kracht gebruiken. Combe d’Audon, de langste zwarte afdaling in het gebied, wordt aan een hels tempo afgelegd. Korte hikes brengen ons op verlaten plaatsen waar we zalige sporen in verse sneeuw leggen. Elk stukje in Sven’s privé speeltuin moet en zal eraan geloven. De gletsjer blinkt prachtig blauw in het lentezonnetje. Er is echter een maar, en die zorgt voor flink wat frustratie bij onze gids. Gstaad en de daarmee gepaard gaande jet-set en massa’s geld zijn vlakbij. Glacier 3000 werd in 2005 door een groep investeerders onder leiding van Bernie Ecclestone, de Formule-1 baas, opgekocht. Nergens is dat duidelijker dan in het, door de Zwitserse toparchitect Mario Botta gebouwde, restaurant waar de helikopter aan- en afvliegt. Een rollercoaster die het hele jaar open zou moeten blijven, hakte helaas een stuk gletsjer én een schitterende afdaling weg.
Conclusie
Voor zij die gruwelen van schreeuwerige neonreclame en betonnen flatgebouwen, is Les Diablerets een prachtig charmant Zwitsers dorpje. Hou je van fantastische uitzichten, perfect onderhouden pistes en stevige gletsjerski, dan ben je hier helemaal aan het juiste adres.
