Freeriden met de jetset

Mondain, luxueus en overdreven duur, dat zijn zowat de adjectieven waarmee Sankt Moritz geassocieerd wordt. Na onze ontdekkingstocht willen wij daar graag freeride aan toevoegen.

Het grootste wintersportgebied van Zwitserland telt verschillende kleinere gebieden die al dan niet met elkaar verbonden zijn door skiliften. Als je het pisteplan van het volledige gebied bestudeert, kom je al snel tot de conclusie dat de mogelijkheden legio zijn. We zien een goede verhouding tussen pistes en niet-ontgonnen indrukwekkend terrein. We merken een aantal kleine gebiedjes waar één lift je middenin de speeltuin afzet en een aantal grote gebieden met snelle liften die je vlot van couloir naar poederveld brengen. Het adjectief mondain klopt ook. Sankt Moritz heeft waarschijnlijk meer vijfsterrenhotels dan eender waar in Europa. Dure bontjassen en duurdere horloges, de meest exclusieve boetieks en SUV’s bepalen het straatbeeld van het overigens erg mooie dorpje. We merken een – in perfecte smoking gestoken, inclusief hoge hoed – butler die ski’s in het rekje van een Rolls Royce legt. Genoeg weelde, ons hotel staat in Pontresina en daarvoor moeten we nog even doorreizen.

Go Vertical

We hebben afspraak met Gian Luck, berggids en oprichter van Go Vertical. Hij zal ons doorheen het hele gebied loodsen en zijn favoriete routes met ons delen. Goede planning en rekening houden met de weersvoorspellingen zijn cruciaal voor een dagje freeride-pret.   We starten in Sankt Moritz en Corviglia en nemen de liften naar Las Trais Fluors. Een korte hike brengt ons in een verlaten vallei. Teveel mist en te weinig zicht maken er een verraderlijke eerste run van. De top van Piz Corvatsch baadt in de zon. Flexibiliteit is het sleutelwoord vandaag. We springen in de auto en rijden naar Corvatsch. Het is amper 9u30 en we hebben al geklommen, een eerste afdaling gedaan en zijn alweer op weg naar de volgende uitdaging. Op de top van Corvatsch heb je een fantastisch zicht op Piz Bernina, met 4049 meter, de hoogste top in het gebied. We dalen af in de richting van Lei da Vadret en vallen daar Val Roseg aan. We klieven door dikke pakken sneeuw, amuseren ons op talrijke windlips en cruisen met een brede grijns over een schier eindeloos poederveld. De afdaling van Val Roseg wordt zelden gereden. Freeriders zonder gids houden immers niet zo van een afdaling waarvan je niet weet waar je zal uitkomen. En dat is in dit geval, best wel bijzonder. Aan hotel-restaurant Roseg Gletscher springen we de arrenslee in. Hier loopt immers een winterwandelpad en loipe naar Pontresina. Beetje grappig zicht is het wel. In de arrenslee, tussen de – bejaarde – winterwandelaars- zitten plots twee volledig bepakte freeriders. Volledig gerecupereerd, komen we aan in Pontresina. Auto in en op weg naar het volgende gebied.

Op naar Diavolezza

Ondertussen baadt het hele gebied in een heerlijk zonnetje. Diavolezza is de volgende halte op onze ontdekkingstocht. Dit is ook het gebied waar Go Vertical in samenwerking met Black Diamond de Black Diamond Freeride Days organiseert. Tijdens deze dagen krijg je de mogelijkheid om onder begeleiding te gaan freeriden. Nadruk ligt niet enkel op het rijden, maar ook de veiligheid in de backcountry. Black Diamond zorgt verder voor een top-uitrusting: freeride ski’s en een veiligheidsset met Avalung rugzak, lawinebeeper, schep en sonde. De gletsjerlift die ons op de top van al het lekkers moet droppen, is helaas gesloten. Een lange traverse, een beetje hiken en een ‘creatieve’ klim later, staan we klaar om Val Arlas, een klassieker onder de offpiste routes, in te duiken. Dit is waarlijk alweer een schitterende run. Opmerkelijk ook: het is al even geleden dat het gesneeuwd heeft en toch rijden we nu al de hele dag verse sporen. De sneeuw is lekker zacht en de poeder stuift alle kanten uit. Uit het dal van Val Arlas geraken kost helaas wat meer moeite. We lopen en glijden over de treinsporen en ploeteren doorheen kniediepe sneeuw. Lagalb en Lej Minor tekenen voor de volgende spectaculair steile afdaling in ongerepte sneeuw. Het einde van dag één komt in zicht, maar niet zonder de befaamde Morteratsch-gletsjer. Deze tien kilometer lange afdaling is niet de moeilijkste, maar het landschap waarin en het zicht op Piz Bernina en Piz Morteratsch zijn adembenemend. Die avond drink ik op een zonnig terras van één van de vele vijfsterrenhotels, mijn duurste koffie ooit. Naast mij slurpen dure dames met designer zonnebrillen frisse champagne. Geen bubbels voor mij, het hoofd moet fris zijn voor de volgende dagen freeride fun (enne …., Nonkel Visa kon niet mee).

Corviglia en Suvretta

Het verhaaltje van dag één wordt overgedaan de volgende dagen. Afhankelijk van de weersomstandigheden springen we van gebied naar gebied om daar de beste runs te doen. Bevriende gidsen en locals worden de hele dag door gebeld om na te gaan waar goede sneeuw te vinden is en om voor vervoer te zorgen. Vandaag moeten en zullen alle mogelijke off-piste routes op Corviglia gereden worden. We knallen aan een razend tempo lift in en uit. Ondertussen duiken we in korte maar steile couloirs of scheuren we over verse poedervelden. Overal waar mogelijk laten we onze stempel achter. De meeste hellingen hier zijn zuidelijk georiënteerd, maar deze keer is dat een goede optie. De wind heeft lelijk uitgehaald en alle noordhellingen zo goed als onberijdbaar gemaakt. De enkele noordelijk georiënteerde couloirs die we die dag rijden, zijn beenhard en best wel gevaarlijk. Het topstation Piz Nair biedt toegang tot Val Suvretta. Vanuit de kabellift werpen mensen bedenkelijke blikken wanneer ze ons zien verschijnen aan de top van wat een spannende afdaling belooft te worden. We komen uit in Suvretta. Is Sankt Moritz een beetje te goedkoop voor jou, dan kan je nog steeds in Suvretta terecht. De villa’s zijn immens, de sterren blinken hier nog iets harder, de skipiste stelt niets voor. Vreemd om met vette poederski’s tussen Prada en Gucci rond te lopen.

Conclusie

Engadin Sankt Moritz is als freerider absoluut de moeite waard. Veel tracks blijven lang na verse sneeuwval ongespoord, zodat je je niet meteen als een gek moet haasten om jouw verse spoor te kunnen trekken. Zorg dat je vervoer hebt zodat je flexibel tussen de verschillende gebieden kan pendelen en vergeet je Golden Visa niet.

Tekst: Jurgen Groenwals