Koen Speleman ruilde de Belgische zomer in voor een sneeuwavontuur in Zuid-Amerika. Een beslissing die hem nog lang zal heugen… Zie hier zijn verhaal over alleen reizen, in een lawine terechtkomen, stormen en een aardbeving, natuurschoon en veel skiën.

Na een zonnige maand juli ben ik klaar om de winter na te jagen. Mijn plan: een trip van vijf weken door Chili en Argentinië. Vorig jaar reisde ik reeds zeven weken door Chili, Argentinië is nieuw voor mij. 27 juli vertrek ik in Brussel. Drie vliegtuigen en een halve jetlag later arriveer ik in Santiago. Helaas, mijn skibag is niet aangekomen en ik mag mijn cilinder voor mijn ABS-rugzak niet meenemen. Altijd lastig om over de Verenigde Staten te vliegen met skimateriaal.

Een skigebied dat naar sulfer ruikt

Er is weinig sneeuw gevallen in de bergen rond Santiago, dus neem ik direct een bus richting Nevados De Chillan. Dit skigebied is gebouwd op twee vulkanen en ruikt naar sulfer. Ik verblijf in Riding Chile Hostel in Las Trancas, het laatste dorpje voor het skigebied. Het is een van de goedkopere verblijven, waar je zo andere skiërs met een budgetbeperking ontmoet, ideaal wanneer je alleen reist. Een dag later arriveert mijn skibag en kan ik eindelijk beginnen skiën. Iets later dan gedacht.

Ook het ontbijt is op Zuid-Amerikaans ritme: officieel begint het om kwart over acht, maar pas om negen uur komt het brood op tafel en is het water heet genoeg voor de koffie. No problemo! Ik maak een praatje met een Zwitser en even later liften we samen richting skigebied. Een kwartiertje wachten en er stopt een truck. Eigenlijk zijn alle zitplaatsen al bezet, maar de chauffeur wijst naar de laadbak. We laden onze ski’s in, zoeken een plaatsje en rijden in openlucht richting sneeuw.

Na anderhalf uur toeren, begint het weer te kantelen. De wind neemt toe, het wordt mistig en de eerste vlokken vallen. Het zicht wordt almaar slechter en we besluiten terug te keren. Aangezien het dieptezicht volledig weg is, skiën we voorzichtig naar beneden. We liften terug richting hostel en daar heeft de eigenaar een verrassing voor me: je kan hier blijkbaar niet alleen Chileense Escudo of Cristal drinken, maar ook Duvel, La Chouffe, Grimbergen, Maredsous en Rochefort! Zelfs in een dorpje van tweehonderd inwoners kennen ze onze Belgische bieren.

Onder en bovenop de lawine

’s Anderdaags vertrekt de Zwitser en ben ik terug alleen. Er is vijftien centimeter verse sneeuw gevallen, alleen de wind is een spelbreker. Alle (trage) topliften zijn gesloten, enkel een aantal groene en blauwe pistes is open. Gelukkig heb ik mijn vellen mee en kan ik omhoog stappen naar meer uitdagend terrein. Mijn eerste afdaling is lekker, mijn eerste poederbochten in Chili… Zalig! Dit smaakt naar meer… Ik doe mijn vellen terug aan en stap anderhalf uur naar boven. Dan sta ik op de top van Fingers: vijf couloirs die redelijk steil zijn. Ik test nog even de stabiliteit van het pak sneeuw en alles ziet er goed uit.

Ik drop in, maak twee bochten en dan gaat het fout. De bovenste sneeuwlaag kraakt volledig en vervormt zich tot dikke blokken. Ik probeer er nog uit te skiën, maar te laat… Alles schuift weg, de blokken grijpen mijn ski’s en ik ga een aantal keer overkop. De sneeuw beukt op me in en de kracht duwt me onder. Ondertussen blijf ik maar tollen, het is donker en mijn mond vult zich met sneeuw. Ik probeer me zoveel mogelijk te verzetten, maar de lawine is zoveel sterker. Driehonderd meter verder kom ik eindelijk tot stilstand. Als bij wonder ben ik op het einde terug bovenop de lawine terechtgekomen.

Ik hoest de sneeuw uit mijn mond en keel. Mijn hele lichaam trilt en ik besef hoe dom ik wel niet was. Alleen rijden, veel wind en verse sneeuw. Mijn overmoed kostte me bijna mijn leven. De lawine stopt twintig meter voor een geul met een rivier. Mijn ski’s zijn nergens te bespeuren en mijn GoPro is ook verdwenen. Ik begin te zoeken, maar krijg meer en meer pijn in mijn borstkas en ellenboog. Ondertussen komt de skipatrol ter plaatse. Ik hijs me op de scooter richting dokter. Gelukkig geen breuken of ontwrichtingen, met alleen kneuzingen kom ik er goed vanaf. Maar wat nu? Geen ski’s meer, gekneusde ribben en een hoofd vol vraagtekens. Gelukkig kan ik mijn verhaal kwijt bij verschillende mensen en zo het gebeuren wat beter plaatsen. Mijn eerste nacht is een ramp, alles doet pijn en overal verschijnen er blauwe plekken. Waarschijnlijk heb ik in de lawine nog een aantal rotsen geraakt.

Het complot van de natuur

Na twee dagen in een skigebied zonder te kunnen skiën, word ik stilaan gek. Met uitzondering van (traag) internet valt hier niets te beleven. Ik besluit een trip naar de zon te maken, richting noorden. Eerste bestemming is Valparaiso, een prachtige stad met kleine steegjes die vol met graffitikunst staan. Alleen komt de regen hier met bakken uit de lucht, zodat de lager gelegen gebieden overstromen. Ik neem nog een bus verder naar het noorden richting Coquimbo en La Serena: twee steden aan de grens van de woestijn tegen de oceaan. Maar ook hier heeft de natuur een grillige kant. De eerste nacht is er een grote storm met schade aan huizen, omgewaaide bomen, geen elektriciteit en wederom overstromingen. Nadat er een paar dagen later ook nog een aardbeving (gelukkig zonder tsunami) plaatsvindt, begin ik toch in een complot van de natuur te geloven.

Gelukkig is er ook goed nieuws: na een tiental dagen beginnen mijn ribben te verbeteren en heeft Armada nieuwe fatski’s met toerbindingen voor een mooie prijs kunnen regelen in Santiago. Na een nachtbus van twaalf uur pik ik mijn ski’s op en rij ik direct door naar Chillan waar ik de rest van mijn bagage heb opgeslagen.

Eindelijk kan ik weer doen waarvoor ik naar hier ben gekomen: skiën! Ik doe het voorzichtig aan en ski de eerste dagen enkel op de piste. Mijn ribben voelen goed aan, al moet ik oppassen met onverwachtse bewegingen. Ik leer drie Duitsers en een Amerikaan kennen en ga met hen toeren. Ik ben iets nerveuzer en vooral voorzichtiger, al geniet ik volop van de natuur en de hotsprings: een rivier die wordt opgewarmd door de vulkanische activiteit in het midden van de Andes. Buiten ons is er niemand. Perfect om te relaxen!

Op de latten in Argentinië

Na Chili is het tijd om nieuwe gebieden te ontdekken. Ik steek de grens over naar Argentinië en ga eerst naar Bariloche, een stad omgeven door prachtige meren en eindeloze bergen. Je kan er skiën in Cerro Cathedral. Een leuk gebied met een paar modernere liften, ideaal voor pisteskiërs. Ook voor de freeriders onder ons zijn er leuke spots. Refugio de Frey bijvoorbeeld, een hut in het midden van de bergen waar je tijdens de winter ook kan overnachten. Vanuit de Refugio heb je een prachtig terrein om te toeren. Helaas heb ik maar twee goeie dagen en dan komt er regen. Met de mensen van het hostel verkennen we het nachtleven. Na veel te weinig slaap, ga ik verder.

Mijn volgende bestemming is normaal San Martin de Los Andes, maar ook daar is de voorspelling: regen. Aangezien mijn tijd begint te korten, besluit ik een nachtbus richting Las Lenas te nemen. Direct bij aankomst valt mijn mond open… Wat een terrein! De bergen zijn enorm en prachtig. Overal couloirs en gekke lijnen. Het dorp is een rare mix van dure luxehotels gevuld met rijke mensen uit Buenos Aires en goedkope ‘residencias’ waar de werkmensen en de low budget skiërs samenwonen.

Ik leer snel een aantal Amerikanen, Europeanen en Argentijnse locals kennen. Zij tonen mij het prachtige terrein en de verborgen plaatsen. Het gebied is wel heel windgevoelig. De toplift Marte is een tweedehands lift die vaker gesloten dan open is. Maar als hij open is, ski je in een van de mooiste gebieden ter wereld! Na acht dagen Las Lenas keer ik terug naar Santiago voor mijn vlucht richting België. Tot volgend jaar?!

10 Tips

Heb je ook zin in een dergelijk avontuur, lees dan nog even de onderstaande tien tips en weetjes. We spreken uit ervaring.

1. Neem zeker stijgijzers, tourski’s of sneeuwschoenen mee. Buiten de skigebieden is er prachtig terrein te verkennen. In het zuiden van Chili heb je ook een aantal vulkanen die je kan beklimmen en afdalen met ski’s of snowboard.
2. Het goedkoopste vervoer is de bus, vooral in Chili heel goedkoop. Een huurauto is veel duurder. Een campervan is ook een leuke optie.
3. Breng genoeg cash geld mee indien je naar Argentinië reist. De plaatselijke bevolking wantrouwt de eigen munt en verkiest euro’s of dollars. Op de zwarte markt krijg je 15 peso’s voor 1 euro, de officiële wisselkoers is 10 voor 1 euro. Alle prijzen worden snel duurder, de inflatie bedraagt er dit jaar 30%!
4. Goedkope accommodaties zijn in sommige gebieden moeilijk te vinden. Skiën is een luxesport en de skigebieden zijn vooral geïnteresseerd in de rijke klanten. Skipassen zijn ook aan de dure kant. In Argentinië en de gebieden rond Santiago betaal je in het hoogseizoen meer dan in de topgebieden in Europa.
5. Iedereen is heel vriendelijk en behulpzaam, maar een basis Spaans kan zeker geen kwaad. Vooral in Chili zijn er weinig lokale mensen die Engels spreken.
6. Op internet kom je weinig te weten in verband met gebieden, freerideroutes en sneeuwomstandigheden. Praat met locals, de skipatrol en andere freeriders voor je offpiste gaat. Neem altijd een beeper, schop en sonde mee.
7. De beste periode voor wintersport is augustus, al kan je ook iets vroeger of wat later gaan.
8. De meeste liften zijn oud en traag, maar je moet zelden aanschuiven. Op en van de piste is het meestal rustig, enkel in het weekend is het drukker.
9. Bekijk niet enkel de sneeuwvoorspellingen, maar ook de wind. Bij zware wind worden er regelmatig liften gesloten (en moet je toch nog de volle pot betalen).
10. Er zijn mogelijkheden tot cat- of heliskiën, maar vraag op voorhand naar de prijs en de plaats. Soms gaan ze naar plaatsen net buiten het skigebied die je ook op andere manieren kan bereiken.

Tekst: Koen Speleman