Neste Niva, Noors voor een niveau hoger. Alles begint met een op het eerste zicht waanzinnig idee. Michiel Neyens en Jeroen Simoens, twee fervente skiërs, staan samen op de latten wanneer Michiel het idee oppert om naar Noorwegen te gaan. En neen, niet om zomaar ergens in de buurt van Oslo wat skigebiedjes aan te doen, maar echt de bergen in, naar de Lyngen Alps. En zo geschiedde.

Een paar meetings, veel pintjes en pizza’s later verandert het idee in een heus plan. Michiel heeft connecties in de filmwereld, dus waarom niet gelijk een Belgische freeskifilm maken? Ontelbare mails en telefoontjes, een sponsordossier, extra skiërs, afspraken, nog meer meetings en pintjes… en daar staat de hele crew klaar op de luchthaven voor wat een nu reeds onvergetelijke ervaring zal worden. We trekken een aantal rijders en productieleden bij de mouw en reconstrueren hun project aan de hand van ervaringen en anekdotes.

Airportparty met gevolgen

De start loopt niet meteen zoals gepland. Zware sneeuwval teistert de luchthaven van Oslo. Pas drie uur later gaat het vliegtuig richting Noorwegen, wat wil zeggen dat de we de aansluiting naar Tromsø missen. Duizenden gestrande passagiers zitten vast in de vertrek- en aankomsthal van een veel te kleine luchthaven. Een dag wachten wordt twee dagen. Verveling slaat toe. Een partijtje voetbal met een teddybeer, een selfiesessie met slapende lotgenoten… Alles is goed om de verveling tegen te gaan. Tot Olivier met een zelfgemaakte mobiele discobar een ‘Airportparty’ organiseert. De Belgische Airportparty wordt groot nieuws in de Noorse media en komt zelfs live op de nationale televisie.

Michiel: “Ik besluit een praatje te slaan met de Noorse cameraman. Hij blijkt zelf een gepassioneerd skiër en brengt ons in contact met Frodo, die op zijn beurt gratis skipassen regelt voor Oslo Winterpark. Een trein, tram en bus later staan we samen met Frodo boven op de berg. Sterke drank, een kampvuur en goed gezelschap zorgen voor een onvergetelijke avond.” Manou: “Alleen hadden we een slaapzak te kort, dus heb ik de nacht onder reddingsdekens doorgebracht. Koude voetjes waren mijn deel.” Die ochtend is het prachtig weer, de opkomende zon verwarmt de lichamen. Tijd om Oslo Winterpark te verkennen en wat blijkt, de Noorse kampioenschappen halfpipe zijn aan de gang. Wat hebben die Noorse freestylers toch knappe, blonde vriendinnen. Misschien een ideetje voor de Belgische freeskiërs? Die nacht testen we ons toerskimateriaal. Vellen gaan om de latten, de hoofdlampjes worden aangezet en we doen een hike rondom Oslo Winterpark. Een nog groter kampvuur en net iets meer sterke drank zorgen voor alweer een idyllische nacht.

Echt van start

Tickets worden omgeboekt en de groep wordt over verschillende vluchten en trajecten naar eindbestemming Tromsø gebracht. Behalve Philippe, die heeft nog geen nieuw ticket. Discussies worden pittiger. David: “Met tien schitterende mensen, maar stuk voor stuk sterke karakters, in wintersurvivalomstandigheden samenleven, levert vuurwerk op. Zeker wanneer je reisschema vanaf dag één helemaal onmogelijk wordt gemaakt.” Een deel van de crew haalt in Tromsø de mobilhome van iCaravan alvast op, de laatste reiziger bereikt de luchthaven en de trip kan echt van start.

Van Tromsø Outdoor krijgen we twee grote pulka’s mee. Dat moet volstaan om al ons het hooggebergte in te slepen. In Nord Lenangen staat onze gids, Jimmy Halvardsson, ons op te wachten. Jimmy runt Ascent Descent, een organisatie voor avontuurlijk reizen in de Lyngen Alps. Rembert: “Na drie nachten in een koude en natte slaapzak komt een warm bed/douche/jacuzzi zeer gelegen.” In de lodge waar we verblijven, ontmoeten we prorider, freeridelegende en mountaineer Ptor Spricenieks. De Torsktunga (tong van de kabeljauw) gaat er vlotjes in. We willen vroeg onder de wol, want morgen trekken we de bergen in. Maar dat is buiten het prachtig schouwspel van het noorderlicht gerekend. Manou: “Het noorderlicht is gewoon first class bucketlist material! Om twee uur ’s nachts stonden we daar in het midden van de baan in een verlaten vissersdorpje als kinderen in een snoepwinkel te gieren en te springen, en dat had helemaal niets te maken met het feit dat we de avond hadden ingezet in de openluchtjacuzzi met een magnum fles wodka.” Reiner: “Na vier dagen sukkelen, eindelijk het noorderlicht zien, was echt een onbeschrijflijke ontlading.”

Kleine oogjes aan de ontbijttafel, maar onze eerste stappen in Lyngen schudden ons weer wakker. Veiligheid blijft prioritair. Lawine- en beepertrainingen worden herhaald. De eerste bergtop ligt vijf uur klimmen verder. Of Ptor Spricenieks een bergmens is? Manou: “Als het komt dan komt het! Tijdens de hike zet Ptor simpelweg twee stappen uit het spoor, laat de broek zakken en terwijl de rest van de karavaan passeert, kleurt de sneeuw ongegeneerd bruin. Mits wat sneeuw in de hand kan de broek even later terug omhoog. Sindsdien heb ik Ptor niet meer de hand geschud.” Boven is het slecht weer. Maar skiën zullen we. Rembert, Michiel en Bram duiken een couloir in, de rest van de groep zoekt andere flanken. Het uitzicht over de fjorden is prachtig.

Over het water

Gepeild naar het hoogtepunt van dit avontuur is de hele groep het unaniem een: met de boot naar Akkarvik en daar skiën. Gids Jimmy neemt ons mee naar het pittoreske haventje van Nord-Lenangen. De boottocht naar het eiland is overweldigend. Michiel: “Op een bepaald moment komen we met de boot aan een behoorlijke snelheid achter een bergkam uit. De zon schijnt ons in het gezicht en met het zien van al dat moois, krijg ik tranen in mijn ogen.”

Na een pittige klim staan we op de top met een uitzicht om nooit meer te vergeten. De drone draait overuren en levert prachtige beelden. De runs zien er strak en vlot uit. David: “De beelden maken de moeite die het kost om al het cameramateriaal de berg op te sleuren meer dan goed.” Reiner: “De combinatie van sneeuw, bergen, zee en zon is echt magisch. Ook de boottocht zelf was iets om nooit meer te vergeten.” En er volgt nog een hoogtepunt die dag. Michiel polst bij de kapitein of hier geen walvissen zitten wanneer er plots een drietal babyexemplaren langs de boot boven het water komen kijken. Manou: “Op de boottocht terug botsen we ook nog eens op een groepje dolfijnen of kleine walvissen (we zijn er nog niet overuit) die aan de boot ‘goedendag’ komen zeggen. Wat een afsluiter van alweer een topdag!”

De bergen in

We verlaten Jimmy en Ascent Descend en trekken de bergen in. De pulka’s met cameramateriaal, tenten, slaapzakken en proviand beginnen flink door te wegen.

Na een uur hiken, vinden we een geschikte plaats om ons basiskamp op te zetten. Michiel: “Persoonlijk was ik liever nog iets dieper de bergen in gegaan, maar het team vond dit niet haalbaar met al het materiaal.” Bij het kampvuur wordt het verdere verloop besproken. We hebben flink wat kostbare shootingdagen verloren. Vanaf nu moet alles gesmeerd lopen. Een deel van de crew trekt de bergen in, op prospectie. Helaas is het sneeuwdek niet stabiel genoeg om de meest uitdagende runs te doen. Het camerateam is ook op expeditie geweest. David: “We hebben een extra harde schijf nodig. In een lodge worden we vriendelijk ontvangen en daar, ergens in niemandsland, wandelen we zomaar terug buiten met een lege, één terrabyte grote harddisk, gratis. Vriendelijk en gastvrij, die Noren.” Rembert: “Gastvrij en vriendelijk is een understatement, wie geeft er nu een sneeuwscooter mee aan tien zotte Belgen?” We worden wakker in dertig centimeter verse sneeuw, niemand ziet een hand voor zijn ogen en het blijft sneeuwen. Skiën is onmogelijk. Vissen is een leuk alternatief.

De volgende dag moet het dan toch echt gaan gebeuren. Het is onze laatste volledige skidag. We kiezen een grote flank, zichtbaar vanuit het basiskamp. De hike is lang en vermoeiend. Maar, het skiën gaat hard. Bram en Olivier kiezen verrassende lijnen, Rembert knalt op hoge snelheid naar beneden. Helaas maakt slecht weer wederom vroegtijdig een eind aan de dag. We trekken met de kleine tentjes verder de bergen in. De ondergaande zon kleurt het hele bergmassief rood. Jeroen, Philippe, Michiel, Reiner, David en Simon willen er vroeg bij zijn om nog een laatste run te doen. Een uur later staat iedereen beneden in het dal, spullen in te pakken om terug richting Tromsø te rijden. Pulka’s en camper worden teruggebracht, een stevige stap in de wereld, een kater en een lege portefeuille sluiten het Noorse avontuur af.

Noorwegen? Doen!

Rembert: “De hele trip was perfect gestructureerde chaos, met goede en minder goede momenten, zoals het tijdens een roadtrip hoort. Wie nog nooit in Noorwegen is geweest, zeker doen. En niet enkel om te skiën.” Manou: “Nog voor we een meter skieden, was de trip al een unieke beleving. Alleen al ter plaatse zijn en vertoeven in de verlaten landschappen van arctisch Noorwegen is de moeite! De filmdagen die ons nog resteerden, werden optimaal benut om de verloren tijd goed te maken. Of we daar ook in geslaagd zijn… daar zal het publiek over moeten oordelen! Maar met de skibeelden in deze unieke landschappen ben ik ervan overtuigd dat de cameraploeg van Skyeye er iets moois van zal maken. David: “We zijn misschien niet met de film teruggekomen die we hadden verwacht, maar ik zou er meteen opnieuw voor tekenen. Nu ik er aan terugdenk, zie ik het weer zo voor me. Van het lange wachten om te kunnen filmen op een haast onbewoond eiland met het mooiste uitzicht tot de eindeloze, euforische en fototechnisch ‘geekische’ nachtelijke uren onder het noorderlicht omdat de timelapse nog loopt. Ik heb er pastis leren drinken – eerst uit noodzaak, maar al snel echt leren appreciëren – we hebben zomaar voor een dag een sneeuwscooter mogen lenen, in niemandsland een gratis lege harddisk gekregen, onvergetelijke prachtige natuur gezien, de mooiste zonsondergangen terwijl boven het kampvuur een paar botten op stokken stonden te drogen… Onvoorstelbaar.” Reiner: “Wat deze trip anders maakte dan andere was het feit dat skiën dit keer slechts een stukje was van het totale avontuur. Ik heb dit echter nooit jammer gevonden en met volle teugen genoten van de volledige trip. Zeker het kamperen en leven in de bergen vond ik super. Het is toch straf dat een groepje Belgische freeskiërs zonder enige tourski-, alpinisme- en winterkampeerervaring erin geslaagd is een film te draaien 140 kilometer boven de noordpoolcirkel?! Daar mogen we eigenlijk wel trots op zijn.

Tot slot

Het laatste woord laten we aan initiatiefnemer Michiel: “We hebben uitzonderlijk mooie dingen gezien en ik heb enorm veel geleerd van dit project. De grootste les is dat je met de juiste motivatie, passie en inspanning op korte termijn veel kan doen bewegen. Er waren fantastische, maar voor mij zeker ook moeilijke momenten. Aangezien niet alles liep zoals ik het gepland of voor ogen had, was het voor mij niet altijd makkelijk om de positieve vibe erin te houden. Onze grote troef binnen dit project was de ongekende passie van het hele team. Aan ieder die met een idee zit, soortgelijk of niet, go out and make it happen, doe iets, probeer iets, faal en leer bij. Alles is net zo haalbaar als dat je zelf denkt dat het is. Droom groot.”

De rijders en crew van Neste Niva willen hun sponsors bedanken.

The North Face, Black Crows, Petzl, Avventura, Skyeye, Skibum, Snowbite, GoPro

Tekst: Jurgen Groenwals/Foto’s: Michiel Neyens