In Almdorf Flachau, een almdorp in het schilderachtige Salzburgerland, krijgen de termen ‘gezelligheid’ en ‘authenticiteit’ vandaag een nieuwe invulling. Een houtgeworden droom, mét sauna en doorgedreven luxe. De terugkeer naar oorspronkelijkheid mag dan al de nieuwe trend in de wintersportwereld zijn, er mag best wat luxe bij.

Voor eens kwam het licht uit het land van Voltaire: waar wintersport in Frankrijk jaren synoniem stond met kleine blokdoosappartementjes, popten – plots, uit het niets – chalets uit de immobiliëngrond als nieuw epitoom voor wie goed wil skiën, maar toch nood heeft aan een eigen stek mét bijhorende ruimte. Oostenrijk – het walhalla van superieure hotellerie en van de authentieke zimmer frei – volgde pas veel later. Vandaag is Almdorf Flachau in heel Oostenrijk het eerste initiatief dat charmante, authentieke chalets koppelt aan een hoge norm qua luxe en dat alles zowat op de skipiste doet.

Familieski

We proberen de kleinste van de vijf luxechalets graag voor een week skiën uit. Flachau, hartje Salzburg, hartje Ski Amadé, hartje alles wat naar goede wintersport ruikt. En daar, aan de voet van de Achter Jet, de grote kabinelift die je in geen tijd naar eenzame hoogten pendelt, ligt onze chalet voor vier. Twee slaapkamers, een stuk of drie toiletten, twee haarden, eigen sauna, perfect geïnstalleerde keuken… verwend als we zijn, voelen we ons hier meteen thuis.

Maar hoe zit het met het skiën? Flachau ligt zelf op zo’n 1000 meter hoogte, niet ver van de autosnelweg die Oostenrijk van noord naar zuid doorklieft. Toegegeven: dat klinkt niet als de beste reclame. Toch krijgen we pakken sneeuw over onze chalet én onze hoofden gekieperd. En van die snelweg merken we niets als we rond half negen met de eerste Achter Jet naar boven zweven. Het skigebied is erg familiaal: brede pistes, goed onderhouden, niet spectaculair moeilijk. We skiën met plezier langs de Griessenkareck, nemen de rode naar de Franzl Alm, dalen af tot in het naburige Wagrain – de Ski Amadé skipas is onuitputtelijk – en laten ons daar nog een paar pistes naar beneden glijden.

Kinderdroom

’s Avonds, terug in onze chalet, raken we aan de praat met Peter Promegger. Hij is de eigenaar van dit almdorpje aan de voet van Flachau’s pistes. “Berghutten fascineerden me altijd al”, weet de sympathieke dertiger. “Met mijn vader bouwde ik als jongeling een hut, zonder elektriciteit of licht, ver weg van alles en iedereen. Een droom.”

De liefde voor de authentieke sfeer van berghutten bleef, maar kwam tot zoete harmonie met het ondernemerschap van de man die ondertussen als sneeuwmaker in een Duitse skihal was gaan werken. Hij zag wel brood in een aantal commercieel exploiteerbare hutten. “En zo bouwden we ons eigen Almdorf: een groepje van vijf vrijstaande, luxueuze berghutten. Want al mijn collega’s en vrienden waren wild van de hut van mijn vader. Alleen wilden ze er wel veel luxe in. De ligging hier onderaan bij de skipistes van Flachau was een unieke opportuniteit.”

Na een gezellig ontbijt – broodjes worden gratis aan de deur van ons chalet geleverd – willen we meer actie. Tijd voor straffer spul. Dat vinden we in Zauchensee, een tiental minuten met de skibus van ons chaletdorp. We laten Flachauwinkl rechts liggen en stappen de skibus uit aan de voet van de supersnelle Flachauwinkl-Zauchensee-zetellift. Zauchensee richt zich tot de wat sportievere skiër: heerlijke sneeuwcondities, steilere pistes, langere afdalingen. Dit was jaren de speeltuin van Herman Maier, de lokale wereldkampioen-skiheld.

Uitzweten

Even bijtanken doen we daar in de Burgstall Hütte. Ook hier heeft de term ‘gemütlich’ zijn betekenis niet gestolen: de skihut werd tot meest authentieke hut van Oostenrijk verkozen. Met recht en reden. Binnen heerst een combinatie van donker hout, dikke pinten, snelle schnaps, enkele strepen Oostenrijkse hoempa en een serveerster in Lederhosen én met de typische bovengemiddeld diep uitgesneden décolleté. We hebben een hekel aan clichés, maar als ze passen, dan kunnen ze o zo mooi zijn. Net iets vlotter dan gewenst leggen we de laatste meters van de rode piste tot in het dal af.

Alcohol wordt weggezweet in de privésauna. Ook daar heeft Promegger geen concessies qua luxe gedaan. Terwijl we zwijgen en puffen, kijken we naar de flikkerende vlammen van de haard net voor de sauna. Blote, dampende lijven worden in dikke, koude sneeuw gesmeten. Wintersport heeft altijd opnieuw afkoeling nodig…

Tekst: Aart De Zitter/Foto’s: Thomas De Boever