Freeride-mekka

Wie denkt aan freeriden, denkt meestal aan onmogelijke afdalingen vol rotsen, smalle couloirs en heel lang hiken om die ene vette run neer te zetten waarna de bus of de taxi terug naar het juiste dorp genomen wordt. Toch hoeft het niet altijd zo onbereikbaar te zijn. Sommige gebieden bieden toegankelijke en uitdagende offpiste-afdalingen. Uiteraard zullen er minder sporen staan op een stuk waar je moeite voor moet doen. Om het met de woorden van onze gids te zeggen: “La poudreuse, ça se mérite”, een waarheid als een koe… poedersneeuw moet je inderdaad verdienen. Wij zetten koers richting La Clusaz.

La Clusaz is één van die gebieden, een charmant en authentiek bergdorpje dat nog een echte familiale sfeer uitstraalt. In La Clusaz vindt je al de streekproducten van de Haute-Savoie en het dorp is thuis voor enkele ski-legendes op freestyle- en freeridegebied: Xavier Bertoni, Loïc Collomb-Patton, Seb Michaud en natuurlijk Candide Thovex.

Indrukwekkende afdalingen

Onze aankomstdag wordt gekenmerkt door mist en sneeuwval. Perfect, dit belooft een vers laagje sneeuw de volgende dagen. Tegen de middag dalen we in complete white-out af naar hotel restaurant La Ferme. Hier ga je rechtstreeks van je kamer de piste op. Het eten is copieus en enorm lekker. We lopen Seb Michaud, onze eerste ski-legende, tegen het lijf. De eerste, maar niet de laatste van levende legendes die we zullen ontmoeten. Hij neemt rustig de tijd om een praatje met ons te slaan en ons enkele tips te geven. Het geluk kan niet op: ‘s nachts is er nog redelijk wat sneeuw gevallen en nu hebben we stralend blauwe lucht. Cricket, onze gids staat op ons te wachten en vertelt ons in grote lijnen wat we mogen verwachten: mooie uitzichten, maar vooral veel ‘poudreuse’. We kijken of het lawinegevaar acceptabel is. Boven op de piste checkt hij of we ons basismateriaal meehebben, beeper, schop en sonde en controleert hij de werking van onze beepers. Veiligheid gaat voor. We beginnen mooi met de afdaling Combe du Fernuy, een mooie, niet te moeilijke afdaling, stukjes tussen de bomen en een paar bredere open velden. Je kan er zo in skiën, er is geen hike voor nodig. De sneeuw is buiten verwachting goed, de poeder ligt luchtig en nodigt uit om bochtjes te trekken. We hebben direct het surfgevoel te pakken, elke bocht gooit een mooie spray achter ons op. Dit is genieten…

We gaan verder met de Combe de Bellachat. Er wacht ons een redelijk vermoeiende hike en een korte klim met de ski’s op de schouder. We eindigen aan het Lac des Confins waar jaarlijks rond eind april de Defy Foly wordt gehouden. Skiers en boarders proberen het meer over te steken door met zoveel mogelijk snelheid het water in te skiën en zo ver mogelijk te geraken voor te zinken of te vallen. Bij mijn weten is nog niemand erin geslaagd om de overkant te halen. Misschien iets voor de wat meer avontuurlijke lezer Wintersportgids? Langs de langlaufloipes keren we terug naar het station. Onze volgende run is de Combe de Balme. Dit stukje hors-piste doet ons op onmiskenbare manier herinneren waarom je beeper, schop en sonde absoluut basismateriaal is. Door de zon en warmte wordt de sneeuw wat zwaarder en de sneeuwlagen worden zwakker. Overal schuiven er kleine sneeuwplaten. Hoewel het op geen enkel moment echt gevaarlijk wordt, ben ik wel blij dat ik mijn beeper heb. De gids geeft ons de tip: “Il faut caresser la neige”, niet agressief skiën om zo weinig mogelijk platen los te snijden. Ook deze run stelt ons niet teleur, de poeder ligt er goed bij en nergens zijn er te veel sporen. We krijgen er niet genoeg van en gaan nogmaals de poeder opzoeken in de Combe de Borderan, Cricket belooft ons een geweldig uitzicht en hij heeft niet gelogen. De run begint met een magnifiek zicht op de alpen, onder meer de Mont Blanc laat zich goed bewonderen. Na een aangenaam stuk komen we tussen allemaal rotsblokken die in de loop der tijden zijn afgebroken en hier tot stilstand gekomen. Het is behoorlijk indrukwekkend om hier tussen te skiën. Omdat hier veel rotsachtig gebied is en er niet veel mensen passeren, is de kans groot dat je hier berggeiten tegen het lijf loopt. En inderdaad, van op een afstandje zien we niet minder dan 3 exemplaren. Ze zijn nogal moeilijk om te zien maar eenmaal je er eentje hebt gespot vindt je er zo meerdere.  We nemen afscheid van Cricket. Het was een vermoeiende dag maar hij heeft ons toch vele mooie plaatsen getoond. En gids kost je hier ongeveer 200€ voor een halve dag en 350€ voor een hele dag. Dit lijkt wat aan de dure kant maar als je met een klein groepje bent is het zeker waard om over te denken.

Levende legendes

We zijn stikkapot maar op de volgende dag willen we wel aan La Creuse een mooie flank afdalen. Een korte maar heel steile klim brengt ons boven op een mooie open face met amper sporen en echt goede sneeuw. Dit is echt genieten. We dalen af om iets te drinken en lopen dan tegen enkele heel bekende skiërs. We spreken met Josh Dueck, een Canadees die de eerste backflip in een zitski op zijn naam heeft staan, de voltallige Salomon Freeski Tv Crew en zelfs Candide Thovex. Allemaal zijn ze heel toegankelijk om mee te praten en op de foto te gaan, dit zijn echt vedetten en sympathieke mensen. We dalen nog één keer af langs de route die we zelf hebben gevonden. Moe, maar voldaan en zo stijf als een plank, dalen we af naar het appartement.

Conclusie

Zou ik hier in La Clusaz opnieuw komen freeriden? Het antwoord is simpel: Ja! Er zijn veel mogelijkheden, je komt bijna steeds uit op een groene piste en de hellingen zijn goed te doen en toch uitdagend genoeg om je een onvergetelijke tijd te bezorgen. Ik kan al niet wachten tot volgende winter.

Tekst: Dieter ‘Flap’ Vanwezer – Foto’s: Dieter ‘Flap’ Vanwezer, Jurgen ‘Fritzz’ De Grauwe en Taco De Boel