Le Grand Bornand

Slecht weer, verse sneeuw, authentiek, rustig, … als je ons de sleutelwoorden van onze trip in Le Grand Bornand zou vragen, zijn dit de eerste kreten die ons binnenvallen. Met Le Grand Bornand zitten we in de Franse Haute-Savoie en die regio kan je gerust het kloppend hart van de internationale freeride-scène noemen. Met gebieden als La Clusaz, Chamonix en Flaine vlakbij is dat niet eens een vergezochte stelling.

Laat het wel even duidelijk wezen, die Grand uit de naam slaat noch op grootte van het dorp noch op kilometers pistes. Le Grand Bornand is een nobele onbekende. En – als het op verse sneeuw aankomt, zijn wij wel een beetje egoïstisch – eigenlijk willen we dat graag zo houden. Het is er namelijk fantastisch poederrijden. Lake Annecy Ski Resorts verzamelt met La Clusaz, Le Grand Bornand, Manigod en Saint-Jean-De-Sixt, vier skigebieden. Alle vier zijn ze erg verscheiden in stijl en doelpubliek. La Clusaz is zonder twijfel het grootste, drukste en meest bekende van de vier. La Clusaz is tevens thuisbasis van freeride-grootheid Candide Thovex. Dat maakt dat alles wat extreem is richting La Clusaz trekt. Toch kiezen wij voor het veel kleinere, minder bekende en meer op families gerichte Le Grand Bornand. Lekker rustig, poeder voor ons alleen. In het drinkwater van Le Grand Bornand moet iets vreemd zitten. Dit kleine dorpje herbergt namelijk talloze wintersport wereld- en Olympische kampioenen. Om met Tessa Worley maar meteen de grootste naam te noemen.

Slecht weer

Over onze eerste dag kunnen we kort zijn. Geen hand voor ogen gezien, veel mist, maar ook heel erg dikke verse vlokken. Toch vermaken we ons prima. We glijden doorheen het bos, ploegen ons een weg doorheen dikke pakken sneeuw, amuseren ons op ondergesneeuwde en helemaal verlaten pistes. De terugweg naar het hotel die avond verloopt schuifelend over een spekgladde weg. Morgen wordt er mooi weer voorspeld. Lichtjes opgewonden gaan we vroeg naar bed.

Verse sneeuw

En ja hoor. Een flauw winterzonnetje straalt over een pak verse sneeuw. Plaats van afspraak met onze gids is Le Bosay, de zetellift die je snel in het hart van het gebied brengt. Ondanks de verse sneeuw is het hier gewoon rustig. Skischolen blazen verzamelen, mama’s, papa’s en kindjes staan netjes in de rij. Met onze brede ski’s, kleurige kledij, freeridesnowboard en lawinerugzakken zijn wij de vreemde eend in de bijt. Prima zo, dat betekent geen concurrentie en onverspoorde poedersneeuw voor ons alleen. Op weg naar Mont Lachat merken we inderdaad veel verse sneeuw en geen sporen. De hele flank onder de lift is een immense witte speeltuin. Zelfs op de rode en zwarte pistes die van de top van Mont Lachat vertrekken, is amper iemand te bespeuren. Lift uit en de verse poeder in, veel beter kan je het niet verzinnen. We klieven, dikke stofwolken achterlatend, aan hoge snelheden doorheen dit witte paradijsje. Ons voorbeeld werkt inspirerend en meer en meer skiërs wagen zich aan deze makkelijk bereikbare afdalingen. Dat is meteen het sein voor ons om ander terrein op te zoeken.

Espace Freeride

Le Grand Bornand investeert wel degelijk in freeriders. Dit is immers een groeiende markt en elk skigebied beseft maar al te best de mogelijkheden die deze groep klanten biedt. De noordkant van Mont Lachat is dan ook een officiële Espace Freeride. Je komt er enkel in als je een lawinebeeper omhebt. De sneeuw is er zo mogelijk nog beter, nog dieper. De noordkant krijgt amper zon wat maakt dat de sneeuwkwaliteit er uitstekend is. Bomen, couloirs, kliffen, rotsblokken, … alles is voorhanden om er een extreem uitstapje van te maken. De dag afsluiten doen we met wat kleine ‘Spielerei’ tussen de pistes op Le Grand Bornand en Le Grand Bornand Chinaillon. Morgen gaan we voor het grove werk.

Col des Annes

De flanken onder Le Lachat zijn nu echt helemaal verspoord. Net als de Espace Freeride die zo langzamerhand op een bultenpiste begint te lijken. Dat maakt dat we het verder moeten zoeken. Mont Lachat is opnieuw het startpunt voor wat een paar uur later een fantastische afdaling zal blijken. We banen ons een weg tussen de lawinehekken en duiken een volledig verlaten vallei in. Geen levende ziel te bespeuren, op een paar vogels na. De sneeuw is boterzacht, elke bocht wordt afgewerkt met een immense spray waardoor het heerlijk stuiven is. We rijden door verlaten bergdorpjes, zoeken ons een weg doorheen het bos om uiteindelijk op de Col des Annes uit te komen. Een afdaling die zich richting ons favorietenlijstje heeft gewerkt.

Een goed georganiseerde busdienst brengt ons snel en comfortabel opnieuw in Le Grand Bornand. Nog eens? Tuurlijk, waarom niet. Het moet zo leuk maar niet zijn. De afsluiter van deze ontdekking is eentje in mineur.

Het is opnieuw gaan sneeuwen. Erg hard gaan sneeuwen. Alles wat interessant is aan het skigebied is gesloten. We besluiten te gaan toeren in Le Grand Bornand Chinaillon en over de Col de la Colombière. Na pakweg twee uur ploeteren doorheen zware en natte sneeuw, maken we rechtsomkeer. Verder gaan heeft echt geen zin meer.

Aangenaam verrast

Le Grand Bornand heeft ons aangenaam verrast. Het is een klein en rustig gebied met bijzonder veel freeride-mogelijkheden. En wat meer is, zowat alle freeriders zitten in het nabijgelegen La Clusaz. Dat maakt dat je de backcountry voor je eentje hebt. En dat willen wij graag zo houden.

Tekst: Jurgen Groenwals/Foto’s: Eric Verbiest