Nederlanders hebben de Tsjechische sneeuw al lang ontdekt, maar voor Belgen is Tsjechië nog een relatief onbekende sneeuwbestemming, terwijl het land toch bezaaid is met kleine en middelgrote skigebieden. Ook voor ons is dit de eerste kennismaking met skiën in het voormalige Oostblok. Bestemming: Spindleruv Mlyn, een van de grootste en populairste gebieden in het Reuzengebergte, vlakbij de Poolse grens.
Betaalbaar skiën in een Reuzengebergte
We vliegen op Praag en leggen de resterende 140 kilometer naar het Reuzengebergte af met de wagen. Daar aangekomen is de nacht al gevallen. Het is dus een aangename verrassing wanneer we ons in Svaty Petr nog op de verlichte avondpiste kunnen wagen. Onze eerste indruk: goede sneeuw, lekkere pistes. Dat belooft.
Het Aspen van Tsjechië
Spindleruv Mlyn is het drukst bezochte skigebied in het Reuzengebergte en trekt zowel fuivende studenten, jonge gezinnetjes als de Tsjechische beau monde. “Het Aspen van Tsjechië”, roept onze gids Jan enthousiast. Inderdaad beschikt het dorp over een authen- tieke charme, met vakwerken huisjes, leuke straatjes en traditionele gevelbeschilderingen. De grotere hotels daarentegen doen erg communistisch aan en zijn nog steeds spartaans ingericht.
Het gebied bestaat uit drie delen: Medvedin, Svaty Petr en Hornì Mìsecky. In totaal goed voor twintig pistes. Helemaal bovenaan geniet je van het uitzicht op 1310 meter. Hoog genoeg om ook later op het jaar sneeuwzeker te zijn. Pas de volgende ochtend zien we daar voor het eerst hoe wit alles erbij ligt onder een stralend blauwe hemel. Geen wonder dat hier zoveel volk is. Niet alleen Tsjechen, maar ook Nederlanders, Polen en Duitsers vinden vlotjes de weg hiernaartoe.
Waar voor je geld
Qua omvang is Spindleruv Mlyn maar klein bier in vergelijking met de mastodontgebieden in Frankrijk. Maar de 25 kilometer pistes zijn voldoende afwisselend om beginners en iets ervarener wintersporters een leuk alternatief te bieden. En dat aan een beduidend lagere prijs. Zeven dagen skiën, kost je in het hoogseizoen 137 euro, een pintje in de bar een euro en kamers boek je vanaf tien euro per nacht. Drie zwarte, negen rode en acht blauwe pistes houden gezinnen probleemloos zoet. De steile FIS-piste is dan weer het decor voor evenementen en wedstrijden. En voor snowboarders zijn er drie snowparks met een imposante half-pipe in Svaty Petr. Het gebied trekt bovendien Nederlandstalige skileraren aan, waardoor ook de taal geen probleem kan zijn.
Op de infrastructuur valt weinig aan te merken. De elf moderne skiliften brengen ons vlot waar we moeten zijn en er zijn voldoende eet- en drinkgelegenheden langs de pistes. Voor langlaufenthousiastelingen is Spindleruv Mlyn trouwens een aanrader. Honderd kilometer hooggelegen loipen bieden je een heel ander zicht op het Reuzengebergte. Ook rodelen, snowtuben, ijsklimmen en ritjes met de hondenslee behoren tot de mogelijkheden. Voor liefhebbers van dagtochten is de regio dan weer minder geschikt. Medvedin en Svaty Petr zijn wel met elkaar verbonden met een gratis skibus, maar niet via pistes. Om van het ene naar het andere gebied te gaan, moesten we onze tocht dus onderbreken.
Spindl voor de liefhebbers
De volgende dag vergezelt Michal Novotny ons op de pistes. De professionele boarder vertegenwoordigde Tsjechië op de Olympische Winterspelen en is op bezoek bij vrienden in Spindl, zoals hij het gebied liefkozend noemt. “Spindl wordt de laatste jaren steeds populairder”, vertrouwt hij ons toe. “Een goede zaak voor Tsjechië, want ons land wordt dikwijls over het hoofd gezien door wintersporters. Ik zoek tegenwoordig extremere uitdagingen op, maar Spindl heeft nog steeds een plekje in mijn hart.” Chauvinisme misschien, maar de man maakt zeker een punt: Spindl is gewoon een toffe plek!
Jan en Michal nemen ons mee op een rodeltocht door de nabijgelegen bossen. Een popu- laire bezigheid, zo blijkt. En dat ligt niet alleen aan de vele likeurkraampjes langs de rodel- route. Het parcours is heerlijk lang en ronduit prachtig, de tussenstops veelvuldig.
Van après-ski tot peis en vree
’s Avonds is het voor jongeren uit alle windstreken genieten van de plaatselijke après-ski. Wie wil, kan de hele nacht doorgaan in de vele goedkope bars. Grote kans dat er ergens ‘communist-pop’ wordt gedraaid … Wij houden het dit keer wat rustiger, zeker als we op een paar kilometer van de coole bars in het centrum de vredige berghutten zien glinsteren in de avondzon. Omdat ze met de auto niet bereikbaar zijn, brengt een snowcat ons ernaartoe. De lichtjes in het dorp lijken niet veel later wel gloeiwormpjes in het dal, het enige wat we nog horen, is het geluid van opwaaiende sneeuw. Echte skipistes zijn er niet, of we moesten de twee oefenpistes meetellen. Wel in overvloed aanwezig: langlaufpistes en wandelroutes in een idyllisch landschap. Wie zijn kroost in alle rust wil leren skiën, om daarna te genieten van een ontspannende saunabeurt of wandeling in de sneeuw, is hier absoluut aan het juiste adres. Dat laten we ons geen twee keer zeggen. De warmte van de saunahut voelt heerlijk na enkele dagen in de kou. Eens voldoende opgewarmd, werpen we ons door het deurgat pardoes de verse sneeuw in. Goed voor de bloedsomloop, naar het schijnt.
Ons laatste diner nuttigen we in het huis- kamerrestaurant van een gezellige bouda (pension); geen tartiflette of appelstrudel, maar stevige Tsjechische kost. We sluiten de avond af met een spelletje kaart en een pittige slivovic, de lokale likeur. Nazdravy!
