Val d'Anniviers
Zoals de weg die van het dal naar de berg kronkelt, is Val d’Anniviers en zijn inwoners een weerspiegeling van authenticiteit en moed. Welkom in het kanton Le Valais in Zwitserland, waar de freerider die zich in de bergtoppen begeeft tussen Grimentz en Zinal wordt beloond met indrukwekkende panorama’s.
Het onevenaarbaar vergezicht Couronne Imperial, oftewel de keizerlijke kroon, wordt gevormd door vijf bergtoppen die alle boven de 4000 meter toornen en zijn te aanschouwen vanuit Grimentz: de Weisshorn (4505 m), de Zinalrothorn (4221 m), de Obergabelhorn (4063 m), de Matterhorn (4477 m) en de Dent Blanche (4358 m). Zinal, een dorp op het einde van de vallei, ligt op 1675 meter en is sneeuwzeker voor een dalafdaling tot op het einde van het winterseizoen. Het gebied staat bekend om zijn freeridemogelijkheden en kent maar liefst 2000 meter verticale drop. Het gebied Zinal organiseert dan ook jaarlijks een freeridecompetitie voor zowel skiërs als snowboarders.
Het uitgestrekte berglandschap van Val d’Anniviers nodigt menig freerider uit om het gebied te verkennen. Ook wij willen graag ervaren hoe de Zwitsers aan freeriden doen. Na een vlotte rit met de trein (waarvoor dank aan de Zwitserse spoorwegmaatschappij SBB) verwelkomt onze contactpersoon en lokale snowboarder Benoit Caloz ons in Hotel Europe in Zinal. De fotograaf Ken Kelchtermans en ikzelf, Frederik, zullen hier de volgende nachten doorbrengen. Het programma dat ons de volgende dagen de bergen instuurt, is gevuld met ‘hikes’ en ‘freeride’. Precies wat we als fervente freeriders graag willen ervaren. Dag 1: freeride onder leiding van lokale gids Virgile Nanchen. Dag 2: verkenning van het gebied en aansluitend een nachtski.
Becs-de-Bosson (3149 m) is onze eerste klim. Na een korte rit met de moderne Bendolla en een gondel die vanuit Grimentz (1570 m) omhoog klimt naar 2112 meter, nemen we aansluitend één zetellift en twee sleepliften om zo goed als de top van Becs-de-Bosson te bereiken. We trekken onze sneeuwraketten aan, testen onze lawinebiepers en starten de klim. Na nog geen halfuur zijn we er al. Rondom de piek opent zich het alom bekende terrein waar menig prosnowboarder zich laaft aan couloirs, cliffs, zelfgebouwde poederjumps en natuurlijke poederlandingen. Links van deze uitgestrekte bowl vind je de toegang tot de couloir Le Pouce, in de bergflank van Sex Marenda. Een uitdagende exemplaar.
We zijn nu een veertigtal minuten verder en bevinden ons op de schouder richting het westen. Onze gids Virgile begeleidt ons verder tot op de volgende kam. Wanneer we er bijna zijn, spot ik een onverspoorde couloir. De gids verkent nauwkeurig de toegang en herkent de gevaren die er schuilgaan, namelijk losliggende stenen, het ijs ertussenin en de moeilijke ingang. We overleggen de gevaren en de mogelijkheden om er heelhuids te geraken en de afdaling netjes op foto te krijgen. De fotograaf daalt de flank naast de couloir af. De sneeuw is fluffy en heerlijk om te zien opstuiven, zo op het einde van het winterseizoen laat in maart.
Benoit gaat Frederik achterna, met een goede versnelling halverwege de flank. Dit wordt een topafdaling voor mij! Maar eerst nog de traverse kruisen. Losliggende stenen glijden onder mijn voeten door. Om het ijs maak ik me meer zorgen, maar zodra ik de ingang van de couloir spot, slaagt mijn hart iets minder snel. Ik strap mijn snowboard aan mijn voeten en communiceer doorheen de walkietalkie mijn vertrek in tien seconden. De sneeuw is goed, enkele sharks (kleine uitstekende rotspunten) houden mij gefocust tijdens de afdaling.
Na het nemen van dit shot zijn we een halfuur verder. Klaar om onze weg verder te zetten richting Vallon de Réchy en vervolgens Lac du Louchée. We trekken de sneeuwraketten aan en doorkruisen het diepgevroren meer. Vervolgens klimmen we een wand op richting Bella de Lovègno. Enkele uren later zit de pit er nog in om een tweede piek te beklimmen. Het afwisselend terrein houdt ons geboeid. Het hele gebied is bovendien overzichtelijk. Tijdens onze laatste run spotten we nog een mooie strook frisse lentesneeuw die ons de juiste foto’s kan opleveren van deze freeridedag in Zinal-Grimentz. En zo geschiedde.
De volgende dag staat er ons een heel nieuw avontuur te wachten: we gaan niet alleen overdag, maar ook ’s avonds op pad! Maar eerst genieten we van een mooie snowboardsessie. We trekken doorheen het gebied vanuit Zinal en verkennen enkele mooie offpiste mogelijkheden. Vanaf de bergtop Pointe de Tsirouc (2777 m) tot in het dal van Grimentz vinden we nog steeds verse sneeuw. In de bossen is het witte goud vaak nog het beste. Een cliff onderweg inspireert mij om een kleine klim te doen en de drop van deze rots te maken. Een indy grab en een drop in de poedersneeuw leveren de foto’s van de dag op.
Benoit gidst ons verder en verbaast ons hoe hij er met grote snelheid en controle weer vandoor gaat. Hij laat ons bijtend in de opwaaiende sneeuw achter. De bewondering groeit voor deze lokaal opgegroeide Zwitser die blijkbaar eventueel van snowboarden en freeriden houdt als wijzelf! Hij nodigt ons uit in Le Marais, in Grimentz, om aan te sluiten aan een tafel goed gevuld met traditionele Valaisgerechten. De wijn die het restaurant serveert, komt uit de wijnkelder van de familie van Benoit. Een eer om deze oprechte wijn te degusteren met zicht op Val d’Anniviers!
De dag zit er bijna op als we terugkeren richting Zinal. De dalafdaling brengt ons tot in het dorp. Een jacuzzi en sauna in ons hotel en we zijn klaar voor een laatste avontuur in dit verrassend leuk gebied: we gaan in het donker de berg op. Het is nog steeds een beetje bewolkt en we beginnen te vrezen dat er niet voldoende maanlicht gaat zijn voor een nachtski. Tijdens het diner op de berg, samen met een 200-tal andere gasten, breekt de maan door, en vloeit de wijn en de kaasfondue heerlijk over onze tongen. Het feest eindigt met een polonaise en honderden papieren. De Zwitsers weten hoe ze plezier moeten maken!
De liften gaan vandaag uitzonderlijk ’s avonds open. We bereiken de top Roc d’Orzival (2853 m). Het is pikdonker, de maan vol en de ervaring adembenemend. We zien een lichtspektakel, dat onze fotograaf prachtig op de gevoelige plaat vastlegt. Nu rest er niets anders dan genieten van een laatste afdaling tot in Grimentz. De koude maakt van de sneeuw een wintersporter zijn natte droom. Welkom in Val d’Anniviers, een vallei met karakter, charme en een beetje nostalgie van hoe een echt wintersportdorp vroeger was!
Links:
www.zinalfreeride.ch
Tekst: Frederik van den Bossche / Foto’s: Ken Kelchtermans
[ngg_images source=”galleries” container_ids=”12″ display_type=”photocrati-nextgen_basic_imagebrowser” ajax_pagination=”0″ order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]